دیگر به چه رویی

به آسمان خیره شوم

به ماه بنگرم

تو را صدا زنم ؟

وقتی که می دانم تو هنوز در خوابی

 

باران می بارید

صبح بود و ابری می نالید

هوای مه گرفته

صدای مرغ خسته

ندای یک پرستو

همه از غم شکسته

باز در سرمای شب نشستم
باز در تاریکی شب شکستم
باز در غم شب شریک شدم
باز در دل شب اسیر شدم
باز در شب رویایی هستم
باز در هوای سودای هستم
باز شبی خوابت را دیدم
باز شبی راز دلت  را چیدم
باز آسمانی پر ستاره دیدم
باز به رویایی دوباره رسیدم
باز یک قصه زمانه بودم
بی تو اسیر و پروانه بودم
باز یک فریاد نرسیده به فریاد دلم
هزار حرف نگفته ماند در یاد دلم

شعر از خانم فاطمه اله ورنی

شبها را به احترام سرنوشت  شمردم

و تو خواب بودی

ستاره ها را بر دستت سپردم

خواب بودی

من بر چشمان غبار آلودت

در آن شب بارانی

اعتماد کردم

تو بی قرار بودی

حتی در تحویل سال

که به ذوقش

قناری آواز  سرداد

تو خواب بودی